Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΣΙΟΥ
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΣΙΟΥ
Το κρασί είναι ένα από τα πιο ιστορικά ποτά. Η λέξη κρασί αντικατέστησε κατά τους βυζαντινούς χρόνους τη λέξη οίνος η οποία μαρτυράτε στην ελληνική γλώσσα από τους μυκηναϊκούς χρόνους. Η λέξη κρασί κατάγεται από το ρήμα «κεράννυμι» που σημαίνει αναμιγνύω και το ουσιαστικό «κρατήρ» που σημαίνει σκεύος ανάμιξης. Η ετοιμολογία της λέξης μαρτυρά τη συνήθεια των αρχαίων Ελλήνων να πίνουν το κρασί τους ανακατεμένο με νερό. Η Κασπία και κατόπιν η Μεσοποταμία ήταν η πρώτες περιοχές αμπελοκαλλιέργειας ήδη από το 4000 π.Χ. Παράλληλα και η Αίγυπτος είχε μακρότατη παράδοση οινοποιίας. Και οι Σημιτικοί λαοί της Ανατολικής Μεσογείου ήρθαν νωρίς σε επαφή με το κρασί. Οι Φοίνικες ήταν ξακουστοί οινοποιοί, αλλά και έμποροι. Από τους Ανατολικούς λαούς, λόγω των εμπορικών σχέσεων, η οινοποιία περνάει στον Ελλαδικό χώρο. Τα σκήπτρα στην οινοποιία αναλαμβάνουν οι Κυκλαδίτες και οι Μινωίτες. Έτσι, γνώρισαν και οι Έλληνες το κρασί,τουλάχιστον πριν το 1700 π.Χ. αφού τόσο οι Μυκηναίοι, όσο και άλλοι προγενέστεροι λαοί, Μινωϊτες και Κυκλαδίτες είχαν ανεπτυγμένες εμπορικές σχέσεις με τους Φοίνικες. Από διάφορες πηγές μας έχουν διασωθεί τα ονόματα των οινοπαραγωγικών περιοχών και των κρασιών που έβγαζαν.Αρχικά, τα πιο ξακουστά κρασιά που εξάγονταν εκείνη την εποχή ήταν αυτά του βορείου Αιγαίου. Ο τρόπος παραγωγής του κρασιού δεν διέφερε ουσιαστικά από αυτόν των ημερών μας. Η αμπελουργία είχε φτάσει σε υψηλά επίπεδα ενώ αρκετοί ήταν οι φιλόσοφοι που κατέθεταν τις γνώσεις σχετικά με το θέμα σε ειδικά συγγράμματα, όπως ο Θεόφραστος στο «Περί Φυτών Αιτίων».
Άλλη εκδοχή θέλει η αμπελοκαλλιέργεια να περνάει στην Ευρώπη από την Θράκη. Στην εποχή του Ομήρου η κατανάλωση κρασιού είναι κάτι το συνηθισμένο. Στην «Οδύσσεια» περιγράφει πολλές σκηνές οινοποσίας,ενώ στην «Ιλιάδα» μιλάει για την ασπίδα του Αχιλλέα που είναι διακοσμημένη με μια σκηνή τρύγου. Ο Οδυσσέας επίσης μέθυσε τον Πολύφημο με το δυνατό κρασί (Μαρώνειος Οίνος) που του έδωσε ο ιερέας Μάρωνας και τον τύφλωσε.Η σχετική με το κρασί μυθολογία (Διόνυσος), είναι πλουσιότατη. Από την Ελλάδα το αμπέλι πέρασε στην Ιταλία και κατόπιν σε όλη την Ευρώπη. Στα χρόνια του Μεσαίωνα το κρασί γνώρισε πρωτόγνωρη άνθιση. Χιλιάδες ανώνυμοι καλόγεροι έβαλαν τα θεμέλια για το μοντέρνο, ποιοτικό κρασί. Η παραγωγή κρασιού συνεχίστηκε και στο Βυζάντιο παρά την απαγόρευση της Διονυσιακής λατρείας. Η χρήση της γυάλινης φιάλης και του φελλού στη Δύση, άνοιξαν νέους ορίζοντες στη συντήρηση και διάδοση του κρασιού.
ΟΜΑΔΑ Β : ΑΜΠΕΛΟΥΡΓΟΙ
ΟΜΑΔΑ Β: ΑΜΠΕΛΟΥΡΓΟΙ