ΑΜΠΕΛΙ , ΚΡΑΣΙ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ
ΑΜΠΕΛΙ-ΚΡΑΣΙ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ
Το κρασί κατέχει σημαντική θέση στην ιερουργία, το εθιμοτυπικό και τη βιβλιογραφία, επομένως στις θρησκείες του κόσμου. Διότι ο οίνος θεωρούνταν ανέκαθεν, στην καλή του χρήση, μαζί με το σιτάρι και το λάδι, δώρο Θεού στους ανθρώπους
Στην αρχαία Ελλάδα η αμπελοκαλλιέργεια είναι διαδεδομένη και το κρασί είναι βασικό συστατικό της κοινωνικής και οικονομικής ζωής των κοινωνιών. Γι αυτό προστατεύονται από το θεό Διόνυσο, προς τιμήν του οποίου γίνονται σημαντικές τελετές και οργανώνονται μεγάλες γιορτές.
Οι Ρωμαίοι επίσης έκαναν χρήση οίνου, απαγόρευαν όμως αυτόν απολύτως στις γυναίκες.
Στους Εβραίους το κρασί είναι επίσης πολύ εύχρηστο, σαν φυσικό προϊόν της Παλαιστίνης, ιδίως στους γάμους και στις γιορτές . Μεταξύ των Ιουδαίων υπήρχε τάξη ανθρώπων, οι Ναζίρ, οι οποίοι με δική τους θέληση « απέχουν του οίνου και των οινοπνευματωδών ». Μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται ο Σαμψών και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής. Αυτοί είναι αφιερωμένοι στον Θεό ισοβίως. Στην Εβραϊκή λατρεία γίνεται χρήση οίνου στη λειτουργία του ναού και προσφέρεται στις σπονδές.
Και στο Χριστιανισμό αμπέλι και κρασί είναι πολύ σημαντικά.Ο οίνος εξυμνείται στην Αγία Γραφή « οίνος ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου » ( Ψαλμ. ργ΄15 ) Ο Χριστός αρχίζει τα θαύματά του με την μετατροπή νερού σε κρασί στο γάμο της Κανά. Κυρίως όμως ο οίνος ευλογείται και καθαγιάζεται στον μυστικό Δείπνο διότι χρησιμοποιείται στην πρώτη εφαρμογή του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας. Μέχρι σήμερα λοιπόν το κρασί χρησιμοποιείται ως σύμβολο του αίματος του Χριστού στη Θεία Κοινωνία. Στις περισσότερες εκκλησίες υπάρχει ζωγραφισμένο αμπέλι στο τέμπλο και σε πολλά άλλα σημεία. Στα Ευαγγέλια, ο Χριστός παρομοιάζει τον εαυτό Του με την Άμπελο (την κληματαριά) και τους Αποστόλους με τον καρπό του αμπελιού. Αυτή την εικόνα συναντούμε αγιογραφημένη συχνά. Συμβολίζει ό,τι καλύτερο για τη ζωή μας: την ευημερία, την πατρική προστασία του Ιησού προς τους μαθητές του, την ανάπτυξη, την πρόοδο, την καλοτυχία και την επιτυχημένη εκπλήρωση των στόχων. Τέλος δηλώνοντας τη σημασία του αμπελιού η θρησκεία μας καθιέρωσε τον άγιο Τρύφωνα ως προστάτη των αμπελουργών και της αμπελοκαλλιέργειας.
